صنعت داروسازی در عصر صفوی

مقدمه: باتوجه به سابقه چند هزار ساله طب سنتی ایران و شاخه های متعدد آن، ازجمله داروسازی، و اختصاص کتب و رسالات فراوان برجای مانده از قدما در این حوزه، این پژوهش در پی یافتن جایگاه صنعت داروسازی در عصر صفوی می باشد. مواد و روش ها: اطلاعات و داده های این تحقیق مبتنی بر تفحص در کتب و رسالات پزشکی و داروسازی دانشمندان ایرانی در عصر صفویه و اعصار ماقبل آن می باشد. این اطلاعات از منابع مذکور گردآوری، تجزیه وتحلیل و سپس برای تبیین این بحث به کار گرفته شده است. نتایج: براساس بررسی های انجام یافته مشخص گردید که گرچه عصر صفویه در صنعت داروسازی و طب سنتی ایران از جایگاه خوبی نسبت به دیگر کشورها برخوردار بوده، هیچ گاه پزشکانی همانند محمدبن زکریای رازی، ابن سینا، علی بن ربن طبری، سیداسماعیل جرجانی و ... و آثار گران سنگی چون الحاوی، القانون فی الطب، ذخیره خوارزمشاهی و ... در این دوره به وجود نیامد. نتیجه گیری: براساس مطالعات انجام شده در حوزه صنعت داروسازی، مشخص گردید که علی رغم فراز و نشیب های تاریخی، ایرانیان همیشه در داروسازی و شناخت گیاهان دارویی سرآمد اقران خویش بوده اند. باتوجه به تنوع اقلیمی و رویش بسیاری از گیاهان دارویی در ایران و یا امکان کشت آنها و همچنین دردست بودن کتب و رسالات قدما دراین زمینه می توان در جهت احیای این صنعت مادر، اقدامات مفیدی انجام داد. این کار می تواند به احیای طب سنتی ایران کمک شایانی نموده و میراث چندین هزارساله ما را از فراموشی و نابودشدن مطلق نجات دهد.